Kompleks "Struga"

"Pod koniec lat 50. XX w. zapadła decyzja o unowocześnieniu Wojsk Obrony Przeciwlotniczej poprzez wprowadzenie do uzbrojenia rakiet kierowanych klasy “ziemia-powietrze”. Przezbrojenie w sprzęt rakietowy dotyczyło m.in. 9. DA OPOK. Zakończenie procesu miało nastąpić w 1965 r. 8 marca 1960 r. dowódca 1. Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju nakazał rozformowanie 87. Pułku, 94. Pułku i 60. Baterii Dowodzenia oraz utworzenie w oparciu o te jednostki czterech dywizjonów ogniowych i jednego dywizjonu technicznego.
Pododdziały były formowane w dotychczas zajmowanych kompleksach koszarowych (po jednym na sektor obrony). Docelowo miały być rozmieszczone w odległości około 20-30 km od centrum Warszawy: 1. Dywizjon Techniczny w Książenicach koło Grodziska Mazowieckiego (kompleks “Książenice”), 2. Dywizjon Ogniowy w Kaliszkach koło Łomianek (kompleks “Palmiry”), 3. Dywizjon Ogniowy w Stasinku koło Nadarzyna (kompleks “Nadarzyn”), 4. Dywizjon Ogniowy w Tomicach koło Góry Kalwarii (kompleks “Baniocha”), 5. Dywizjon Ogniowy w Nowym Jankowie koło Wołomina (kompleks “Słupno”). Rozplanowanie kompleksów było wzorowane na sowieckich projektach typowych, jednak rozmieszczenie poszczególnych budowli dostosowywano do lokalnych warunków terenowych. Założono, że docelowo obiekt dywizjonu ogniowego składać się będzie z trzech wydzielonych stref: stanowiska ogniowego, zespołu koszarowego i zespołu budynków parku pojazdów. Prace budowlane miały być prowadzone przez pododdziały wojsk inżynieryjnych.

Kompleks "Struga"

 W pierwszej połowie lat 60. XX w. wzniesiono cały kompleks 10. Dywizjonu Technicznego. Obiekt, wzorowany na rozwiązaniach sowieckich, składał się z czterech wydzielonych stref: zespołu stanowisk elaboracji rakiet, zespołu budynków parku pojazdów transportowo-załadowczych, zespołu koszarowego i zespołu budynków parku pojazdów dywizjonu.

Podstawowymi zadaniami jednostki była elaboracja rakiet (określana częściej jako “potok technologiczny”), prowadzenie okresowych kontroli oraz przygotowywanie i dostarczanie rakiet do 6., 7., 8. i 9. Dywizjonu Ogniowego. Dywizjon techniczny posiadał zdolność do jednoczesnego uruchomienia dwóch potoków technologicznych przez dwie baterie techniczne (w tym jedną skadrowaną, którą planowano uzupełnić na czas “W” do pełnego stanu etatowego). "













Przy parku maszynowym dostrzegliśmy znajomą sylwetkę...




SKOT jak malowany :)

























Potzrebna pierwsza pomoc?





































Jeden z kilku schronów na terenie kompleksu
















Buszująć po kompleksie spłoszyliśmy stado łosi. Tyle po nich zostało.




Dzięki tej dacie wiemy kiedy tynkowano budynki :)




Elaboracja rakiet wymaga odpowiedniego stanowiska..






















Przyroda powoli odzyskuje odebrane jej terytoria



















STAĆ! Żandarmeria wojskowa!































Ubikacja wartownicza ;)




Tu się kryją skarby WP, czyli....




...ziemniaki ;)



























Niestety kompleks "Struga" niedługo przestanie istnieć. 1 marca 2013 roku mają zacząć się prace rozbiórkowe..

Bombowa Warszawa

Przedstawiamy wersję alfa naszej mapki schronów i ukryć w Warszawie i najbliższej okolicy. Sprawdźcie, czy i na waszym podwórku nie wyrósł "grzybek" ;)


Link do mapy: http://goo.gl/maps/Nvl5q

Fotozabawa, Wiosenne Grzybobranie

Trzecia Strona Wisły zaprasza na wiosenną fotozabawę

Już niedługo wiosna. Jako, że nasze aktualne działania skupiają się wokół Twierdzy Zegrze i tematu schronowego ( http://historia.org.pl/2013/02/12/mial-byc-fort-knox-jest-ruina-twierdza-zegrze-i-nbp/ ) Zapraszamy was do zabawy w Wiosenne Grzybobranie. 




Szczegóły tu https://www.facebook.com/events/537890149584681/

Potrzebna Pilna Pomoc!!

Jakiś czas temu prezentowaliśmy zdjęcia z Twierdzy Zegrze, która od 2002 roku do dziś znajduje się w rękach NBP.

Zobacz artykuł portalu Historia.org.pl

 Nasz rodzimy wspaniały bank postanowił zrobić z Fortu Ordona swój Fort Knox, skarbiec czy przechowalnie złota, jak komu wygodniej. Niestety "fachowcy" ekonomiczni z NBP trochę przecenili możliwości finansowe (do USA trochę nam jeszcze brakuje, i nie mam na myśli tylko bilionowego zadłużenia) i z planów trzymania złota nad Zegrzem nic nie wyszło. Od czasu opuszczenia fortu przez WP następuje jego powolna, lecz ciągła dewastacja, NBP tnie koszty ciążącej na nich nieruchomości. Bezpowrotnie przepadły np przenośne zasieki z czasów I Wojny Światowej, które na przełomie milenijnym miały się całkiem nieźle. Zarząd NBP jak i Wojewódzki Konserwator Zabytków gdzieś mają fakt, że obiekt, który mógłbym stać się największą historyczną atrakcją Mazowsza po prostu się rozpada. Wszelkie interwencje podejmowane przez nas, jak i inne podmioty, którym taki stan rzeczy nie odpowiada, również spełzły na niczym.

TSW nie zgadza się na jawne gwałcenie naszej historii, tak więc kolejny raz uruchamiamy wszystkie możliwe sposoby, by sprawę nagłośnić i zmienić jej obrót. Już teraz ślemy info i historię fortu do wiodących mediów jak i rozpoczynamy akcje w sieci. O pomoc zwracamy się również do Was.

1 - Podpiszcie petycję: http://www.petycjeonline.com/signatures/nie_dla_dewastacji_twierdzy_zegrze/

2 - Jeśli macie kontakty w mediach, zapraszam do kontaktu trzecia_strona_wisly@wp.pl

3 - Zachęcam do udziału we wszystkich akcjach społecznych, które TSW uruchomi na przełomie marca i kwietnia, wszelkie info tu: https://www.facebook.com/pages/Trzecia-Strona-Wis%C5%82y/142247459160390

4 - Zapraszamy na wycieczki pod naszym patronatem, info również na naszym profilu wkrótce

Za wszelką pomoc serdecznie dziękujemy

Rezerwat Morysin

Czy wiecie, co to jest Morysin? Nie? To zapraszamy na wycieczkę.

Słowo z Wikipedii:

Rezerwat przyrody Morysin – utworzony w 1996 r. krajobrazowy rezerwat przyrody położony w Warszawie w dzielnicy Warszawa-Wilanów, położony między Jeziorem Wilanowskim, rzeką Wilanówką i Kanałem Sobieskiego na terenie obszaru Morysin.

W wieku XVII-XVIII Morysin w całości był porośnięty lasem łęgowym, który ze względu na naturalne granice pełnił funkcję zwierzyńca. W początku XIX wieku - za rządów Stanisława Kostki Potockiego - ówczesnego właściciela Wilanowa, jego północną część przekształcono w park romantyczny i nazwano Morysinem na cześć wnuka Potockiego - Maurycego, zwanego zdrobniale Morysiem. W parku w 1811 r. wzniesiono pałacyk z rotundą wzorowaną na świątyni Westy w Tivoli, a w 1825 tzw. oraculum, czyli figurę pogańskiego bóstwa między dwoma kolumnami. Park ten był skomunikowany z wilanowskim zespołem pałacowym dzięki wodom Jeziora i Kanału Sobieskiego. Istniały także kanały wewnątrzparkowe, które pozwalały podpływać łodziami aż do stóp pałacyku-rotundy. W połowie XIX wieku w parku powstał murowany dom dozorcy oraz drewniana gajówka, a park przebudowano tworząc modne wówczas klomby. W 1846 r. na otwartym terenie na południe od parku (na polach morysińskich) wybudowano ceglaną neogotycką bramę, która zamykała wysadzaną drzewami aleję położoną na osi pałacu w Wilanowie. Park pełnił rolę rekreacyjno-wypoczynkową dla właścicieli pałacu i ich gości do 1939 r. kiedy to zaczęła się jego dewastacja. Po 1945 r. park włączony został do Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1995 r. jest własnością Muzeum Pałacu w Wilanowie. W 1973 r. park został wpisany do rejestru zabytków województwa warszawskiego, w 1994 r. został uznany na mocy zarządzenia Prezydenta RP za część Warszawy - pomnika historii. Obecnie, ze względu na brak planu ochrony rezerwatu, jest to teren dostępny tylko na mocy pozwolenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie.

Powierzchnia rezerwatu (obejmującego park, północną zatokę Jeziora Wilanowskiego i wyspę na jeziorze) wynosi: 53,46 ha.

Cel powołania rezerwatu to ochrona fragmentu doliny Wisły z lasem łęgowym i olszowym z licznymi okazami drzew pomnikowych oraz bogatą florą i fauną.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Morysina wszedł w skład Wilanowskiego Parku Kulturowego, obejmującego także zespoły Gucin Gaju i Skarpy warszawskiej wraz z ich otoczeniem i powiązaniami krajobrazowymi oraz zespoły rezydencjonalne Wilanowa, Ursynowa i Natolina.



Dla ambitnych opis tutaj: http://www.sztuka.net/palio/html.run?_Instance=www.sztuka.net.pl&_PageID=853&newsId=2020&_cms=newser&_CheckSum=-2130752047



Namiary: http://opencaching.pl/viewcache.php?cacheid=11184




Widok z 1833r


Okres dwudziestolecia międzywojennego:










I stan dzisiejszy. Wędrówkę zaczęliśmy od zwiedzenia na cmentarzu w Wilanowie, i kierowaliśmy się w stronę ul. Vogla
















Stacja kolejki wilanowskiej
















I wreszcie, pod długiej tułaczce, brama Morysina

Fort Zbarż żyje.

Witamy po długiej przerwie :)

Mamy nadzieję, że jeszcze ktoś tu zagląda. Oczywiście brak wpisów na blogu nie oznacza, że leżeliśmy do góry brzuchami przez dwa lata. Dokonaliśmy kilku odkryć, zwiedziliśmy też stare śmieci, ale wszystko po kolei.

Na start dobre wieści z Fortu Zbarż, który na szczęście obronił się przed budowaną obok częścią obwodnicy, nawet trochę na tym zyskał.

Trochę o forcie z Wikipedii

"

Fort VII ("Zbarż") - to jeden z fortów pierścienia zewnętrznego Twierdzy Warszawa wybudowany w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Poprzednim w kolejności jest Fort VI "Okęcie", zaś następnym Fort VIII "Służew".

Jednowałowy, otoczony fosą fort zbudowano na planie pięcioboku. W ramach likwidacji twierdzy po 1909 roku fort został częściowo rozebrany. W czasie jednej z modernizacji wzniesiono jedną z niewielu w Warszawie betonową kaponierę przeciwskarpową, której potężne ruiny istnieją do dziś. W okresie późniejszym nastąpiło zalanie terenu fortu, co doprowadziło ceglane koszary do ruiny.
Obecnie otoczenie fortu wykorzystywane jest jako ogródki działkowe. Sam fort, znajdujący się w stanie ruiny, jest własnością Agencji Mienia Wojskowego"

Namiary:  http://opencaching.pl/viewcache.php?cacheid=2487&lang=en


Tak fort wyglądał na długo przed budową trasy:





























A tak niedługo przed zakończeniem budowy: